Samen werken aan verbetering
‘De patiënten die ik zie, hebben heel uiteenlopende problemen’, vertelt Marleen. ‘Van moeite met articuleren en het vinden van de juiste woorden, tot problemen met het begrijpen van taal en het doorslikken van eten of drinken. Het is dan aan mij om het probleem van de patiënt vast te stellen, een behandelplan te maken en het probleem samen met de patiënt te verkleinen of op te lossen. Vaak komen we een heel eind.’
Behandeling tijdens opname
Marleen behandelt haar patiënten aan bed. Het gaat hierbij altijd om patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen. Vaak liggen ze op de afdeling Neurologie, omdat veel mensen die een beroerte hebben gehad opeens moeite hebben met slikken en spreken of taal niet goed meer begrijpen. Ook kunnen patiënten bijvoorbeeld door een operatie problemen hebben met slikken of hun stembanden niet goed meer gebruiken.
Nauwkeurige overdracht
‘Gemiddeld zie ik een patiënt 1 tot 3 keer,’ vertelt Marleen. ‘Dit hangt onder andere af van hoe ingewikkeld de hulpvraag is, hoe snel de patiënt verbetert en hoe lang deze in het ziekenhuis ligt. De meeste patiënten hebben na hun ontslag uit het ziekenhuis nog logopedie nodig. Dit kan worden geboden in een verpleeghuis, revalidatiecentrum, logopediepraktijk en zelfs bij de mensen thuis. Omdat Marleen alleen de patiënten behandelt die in het ziekenhuis zijn opgenomen, maakt zij een overdracht voor de logopediste die de patiënt van haar overneemt.
Praten kan ik wel hoor
‘Veel mensen weten niet dat logopedie zo’n breed beroep is en dat een logopediste zowel taal-, spraak-, stem- als slikproblemen kan behandelen, vertelt Marleen. Zo kwam ik een keer bij een patiënt aan bed en ik stelde mijzelf voor.’ “Praten kan ik wel hoor, dus jou heb ik niet nodig” meldde de patiënt en wilde mij weg sturen. ‘De patiënt had mij echter wel degelijk nodig vanwege slikproblemen. Na mijn uitleg begreep zij dat gelukkig.’
Werk als inspiratiebron
‘Het leuke aan werken in een ziekenhuis vind ik de diversiteit aan problematiek en de multidisciplinaire samenwerking’, vertelt Marleen enthousiast. ‘Je werkt met z’n allen aan het herstel van de patiënt. Dat vind ik ontzettend mooi.’ Marleen bracht onlangs de dichtbundel ‘Sprongen door de tijd’ uit. Voor sommige van haar gedichten haalde zij de inspiratie uit haar werk met patiënten. Hierin krijg je een goed beeld van wat haar werk voor haar betekent:
Ik kijk naar je,
Ik zie wel dat je praten wilt.
Je ogen die spreken,
je hoofd dat vecht,
maar het blijft stil.
Je krijgt de tijd,
hoewel je die jezelf niet gunt.
Je ogen spreken wel,
De beroerte had het op je mond gemunt.