Ik wil alles van jullie weten, maar allereerst “wat doen jullie precies?”. Kirsten vertelt dat ze nu cardiografisch echolaborant is, maar dat is ze nog niet zo lang: “Ik ben van origine KNF-laborant. Een half jaar geleden heb ik de opleiding voor cardiografisch echolaborant afgerond. Per 1 september ga ik beide functies combineren. Daar heb ik heel veel zin in. Ik ben ruim twintig jaar KNF-laborante geweest en was echt toe aan wat anders. Ik wilde graag nieuwe kennis opdoen, maar wel binnen het ziekenhuis.”
“Ik zit op mijn plek”
Lisa werkt ook al twintig jaar bij Adrz. “Ik ben op de ECG-kamer begonnen bij de fietstesten. In 2007 heb ik mijn echo opleiding gehaald. We werken zowel in Goes als in Vlissingen. Vroeger ook nog in Zierikzee. Voordat ik bij Adrz kwam werken heb ik eigenlijk best wat andere dingen gedaan. Toen kwam ik hier terecht en op een gegeven moment zit je gewoon op je plek en je bent dichtbij huis. Ik woon in Heinkenszand. Ik heb geen enkele behoefte om bij een ander ziekenhuis te kijken. Het is hier echt prima, we werken in een leuk team.”
Patiëntcontact en puzzelen
Jullie werken allebei ruim twintig jaar voor het ziekenhuis. Ik ben benieuwd wat je werk zo leuk maakt. “Voor mij echt het contact met patiënten en de diversiteit in het werk. Het gros van de patiënten bij Cardiologie is wat ouder, maar het contact is meestal echt goed,” vertelt Kirsten. Lisa vult aan: “Soms zie je een patiënt in de kliniek en krijg je diegene daarna op de poli. Vaak duurt het dan even voordat de herkenning er is, maar dan raak je in gesprek en dan denk je “Oh, ja!” en dan gaat het gesprek eigenlijk gewoon verder waar het gebleven was.”
Zowel Lisa als Kirsten vinden het werken op een functieafdeling leuk en uitdagend. Kirsten: “Een beetje puzzelen waar iets vandaan komt, dat vind ik zeker leuk aan mijn werk.” Lisa vertelt dat het team ook hecht is. “We zijn met acht en een leerling. De meeste collega’s werken ook al lang bij Adrz. Soms hoor je wel eens van een negatieve sfeer, maar daar is op onze afdeling echt geen sprake van.”
“Ik ben trots op Adrz. Mensen doen hier zo hun best”
Ik ben blij om dat te horen. Wij besteden veel aandacht aan het betrekken van alle collega’s bij de organisatie. Ik ben wel benieuwd of jullie nog tips hebben voor ons. We zien namelijk dat niet iedereen die bij ons werkt trots ambassadeur is van het ziekenhuis. Dat willen we natuurlijk wel graag. “Ik ben wel trots op het ziekenhuis. Als ik zie hoe hard iedereen hier werkt en hun best doet, dan ben ik dat zeker. Ik heb ook wel mensen om mij heen die bijvoorbeeld een keer een negatieve ervaring hebben of van horen zeggen dat het allemaal niet goed is. Ik vraag dan wel eens door hoor en geef aan dat ik het jammer vind dat iemand ons ziekenhuis zo heeft ervaren. Ik zie dat de zorg de afgelopen jaren echt wel verbeterd is en dat de zorg ook meer wordt afgestemd op de patiënt, dan is het soms jammer als dat anders ervaren wordt,” aldus Kirsten. Lisa en Kirsten willen vooral gewoon lekker aan het werk. Al geeft Kirsten wel aan dat ze het soms jammer vindt dat ze er weinig meekrijgt van bepaalde ontwikkelingen: “Het is wel leuk om meer mee te denken. Voordat ik aan mijn opleiding begon, deed ik dat ook wel, maar dat is er nu een beetje bij ingeschoten. Ik kijk wel graag wat breder, maar dat is ook wel lastig, omdat je eigenlijk alleen je eigen leidinggevende spreekt.”
Dit jaar hebben we het programma ‘Collega’s’ gelanceerd. Hier kun je op een laagdrempelige manier een bijdrage leveren aan zaken die we kunnen verbeteren voor heel Adrz. Niet alleen een leuke manier voor Lisa en Kirsten om betrokken te zijn bij Adrz, maar voor iedereen die zijn of haar steentje bij wilt dragen.
De fysieke belasting is hoog
Ik vraag de collega’s of zij nog iets met mij willen bespreken. We praten kort over de fysieke belasting van het werk als hartfunctielaborant. Lisa vraagt zich hardop af of ze dit werk wel tot haar 67ste kan doen en haalt daarbij een nuttige herinneringen op. Lisa: “Wij hebben een zwaar beroep waarbij ons lichaam vaak een oncomfortabele houding aan moet nemen. Zeker als we een echo in de kliniek moeten doen. Dat is echt vaak pittig. Ik merk dat ik daar wel klachten van kan hebben. Gelukkig worden we op het gebied van onze eigen fysieke gesteldheid ondersteund. Ik ben ooit bij een therapeut terecht gekomen. Zij komt nu jaarlijks op onze afdeling langs om ons tips te geven over onze houding en hoe we het best gebruik kunnen maken van alle benodigde apparatuur. Dat is echt heel fijn. Vroeger zat de fysio bij ons om de hoek, dan liep je even binnen als je wat last had van je rug en kon je tijdens de lunchpauze terecht bij een collega. We hadden toen zelfs een soort fitnessclubje dat buiten kantoortijden allerlei oefeningen deed in de zaal van de fysio. Eigenlijk best jammer dat dat er niet meer is…”
En dat vind ik nu ook! Weer een goede reden om toch te overwegen deel te nemen aan het programma Collega’s. Daar zou je samen met andere collega’s kunnen onderzoeken of dit soort initiatieven terug zouden kunnen komen.
Ik vond het erg leuk om Kirsten en Lisa gesproken te hebben en kijk uit naar het volgende gesprek met collega’s.
John Taks
Voorzitter raad van bestuur.