Om 8.00 uur ’s ochtends zit ik in de wachtkamer van Radiologie in Goes. Deze ochtend wordt hier een MRI-scan gemaakt van mijn onderrug om een hernia uit te sluiten. Ik ben ervan overtuigd dat ik geen hernia heb, toch ben ik zenuwachtig. Een vreemd gevoel in mijn buik en klamme handen… Ik heb gehoord dat je heel stil moet liggen en dat het apparaat veel kabaal maakt.
Luisteren naar Sky Radio
Manja van der Maas, vakcoach bij de afdeling Beeldvormende Technieken, roept me binnen. Ze vertelt me wat er het komende halfuur gaat gebeuren. Samen controleren we of ik geen metaal aan mijn kleding heb en of er andere redenen zijn waarom ik niet het magnetische veld in mag. Vervolgens mag ik mijn muziekzender kiezen voor tijdens het onderzoek. Ik ga voor Sky Radio.
Anders dan verwacht
Samen met Manja loop ik de MRI-ruimte in. Het apparaat ziet er anders uit dan ik had verwacht. Ik dacht aan een lange buis, maar eigenlijk is het gewoon een bed met daaromheen een kortebuis. Nadat ik heb plaatsgenomen, vertelt Manja dat het onderzoek ongeveer 20 minuten duurt. Ik krijg uitleg over de noodknop en Manja legt een dekentje over mijn benen zodat ik het niet koud krijg.
Zo stil mogelijk liggen
Tijd om te starten. Het apparaat wordt in gereedheid gebracht om mijn onderrug te scannen. Door een koptelefoon houdt Manja me op de hoogte. ‘Probeer zo stil mogelijk te liggen,’ zegt ze nog, ‘dan krijgen we de beste resultaten.’ Robbie Williams’ Angels begint te spelen en het apparaat begint te scannen. Het lawaai valt eigenlijk wel mee.
Best snel
Tussendoor vraagt Manja hoe het met me gaat. ‘Goed hoor!’ zeg ik. En voor ik het weet vertelt ze me dat we zijn aanbeland bij het laatste stukje van het onderzoek. Nog 6 minuten en dan zit het erop. Dat ging nog best snel. 2 weken later mag ik op bezoek bij de neuroloog. Ik heb geen hernia, wat een opluchting!