Een langdurige opname op de Intensive Care is een ingrijpende gebeurtenis, zowel voor u als voor uw naasten. Naast een fysieke herstelfase is er een emotionele herstelfase die gewoonlijk uit drie fasen bestaat.
Fase 1. Verdoving en emotionele uitbarsting
De menselijke geest verwerkt een klap in fasen. De eerste reactie is er vaak een van ongeloof, angst en machteloosheid. Alles wat opgebouwd is, valt als een kaartenhuis in elkaar. Als reactie hierop kan u zich afsluiten (verdoving) en informatie gedoseerd toe laten. Pas als het beter gaat, laat u meer informatie toe en komen gevoelens van woede, verdriet en/of angst heftig naar buiten (emotionele uitbarsting). Na een tijdje bedaart deze gevoelsstorm en wordt u weer rustig. Deze fase van verdoving en emotionele uitbarsting duurt meestal enkele dagen tot een week.
Fase 2. Herbeleven en vermijden van herinneringen
De herinneringen aan het trauma spelen zich telkens als een film af, wat hevige en pijnlijke gevoelens met zich meebrengt (herbeleven). U zoekt een afleiding en bezigheid om dit trauma niet telkens te hoeven herbeleven (vermijden). Deze fase duurt doorgaans een maand. Door bepaalde medicatie die op de IC werd toegediend, kan het zijn dat u zich vrij weinig tot zelfs niets meer kunt herinneren van het IC-verblijf.
Fase 3. Op zoek naar evenwicht
U maakt een balans op en probeert dit trauma een plaats te geven in uw leven en om te vormen naar een positief gegeven. Vaak komt u tot de ontdekking dat uw visie op zelfbeeld, relaties en levensfilosofie is veranderd.