Onderstaande folder geeft u informatie over een verzakkingsoperatie. Het is goed u te realiseren dat voor u persoonlijk de situatie anders kan zijn dan beschreven.
Hoe kunnen de organen verzakken?
Wanneer de spieren en steunweefsels worden beschadigd of verslappen, worden de organen onvoldoende gesteund en zakken geleidelijk naar beneden. Soms sluiten de openingen niet meer goed af. Sommige vrouwen hebben van nature zwakkere spieren maar meestal is de beschadiging of verslapping een gevolg van zware of snel op elkaar volgende bevallingen. Op oudere leeftijd neemt de elasticiteit en spierkracht van de steunweefsels af. De verminderende aanmaak van vrouwelijke geslachtshormonen tijdens de overgang kan hierbij een rol.
Soorten verzakkingen
Verzakking van de endeldarm
Het belangrijkste gevolg van een verzakte endeldarm is verstopping. De darmwand vormt een uitstulping in de vagina die te voelen is bij inwendig onderzoek. Hierin verzamelt zich telkens de ontlasting die daar verhardt en verstopping veroorzaakt. Soms voelt men tijdens het persen deze uitstulping via de schede naar buiten komen.
Verzakking van urineleider en blaas
Wanneer de omgeving van de blaas niet meer voldoende wordt gesteund, verzakt meestal eerst de urineleider. Normaal staan de urineleider en de blaas in een bepaalde hoek ten opzichte van elkaar. Juist omdat deze hoek van het grootste belang is voor het kunnen ophouden van de urine is een van de eerste klachten dat ongewild urine verloren wordt. Dat gebeurt vooral bij een inspanning, bukken of tillen, maar ook bij niezen, hoesten of lachen. Soms verzakt de blaas dermate dat hij een uitstulping vormt die te zien en te voelen is vlakbij de vaginaopening. De blaas kan dan niet meer helemaal geleegd worden. Het beetje urine dat steeds in de blaas overblijft veroorzaakt vaak een blaasontsteking.
Verzakking van de baarmoeder
De steunweefsels en banden waarmee de baarmoeder normaal op zijn plaats gehouden wordt kunnen zo uitrekken dat de baarmoeder geleidelijk in de vagina zakt.